Bellek parçalanması, bir sistem teknik olarak boş olan ancak bilgisayarın kullanamadığı bellek içerdiğinde meydana gelir. Gerekli belleği çeşitli görevlere atayan bellek ayırıcı, bellek bloklarını programların gerektirdiği şekilde böler ve tahsis eder; veriler silindiğinde, sistemde daha fazla bellek bloğu serbest bırakılır ve kullanılabilir bellek havuzuna geri eklenir. Ayırıcının eylemleri veya önceden işgal edilmiş bellek bölümlerinin geri yüklenmesi, bellek havuzu tarafından kullanılamayacak kadar küçük veya çok yalıtılmış bellek bloklarına ve hatta baytlara yol açtığında, parçalanma meydana gelir. Parçalanma, bir bilgisayarın boş belleğinden önemli bir ısırık alabilir ve genellikle sinir bozucu bellek yetersiz hata mesajlarının nedenidir.
İç Parçalanma
Dahili parçalanma, bellek ayırıcı, bir istemci için ayrılmış bellek bloğunun içinde fazladan boş alan bıraktığında oluşur. Bu genellikle, işlemcinin tasarımının belleğin belirli boyutlarda bloklara kesilmesini şart koşması nedeniyle olur - örneğin, blokların dört, sekiz veya 16 bayta eşit olarak bölünmesi gerekebilir. Bu gerçekleştiğinde, örneğin 57 bayt belleğe ihtiyaç duyan bir istemciye 60 bayt, hatta 64 bayt içeren bir blok tahsis edilebilir. İstemcinin ihtiyaç duymadığı fazladan baytlar boşa gider ve zamanla bu küçük parçalar kullanılmayan bellek, tahsisatçı tarafından kullanılamayan büyük miktarlarda bellek oluşturabilir ve oluşturabilir. Bu işe yaramaz baytların tümü daha büyük bellek bloklarının içinde olduğundan, parçalanma dahili olarak kabul edilir.
Dış Parçalanma
Harici parçalanma, bellek ayırıcı, tahsis edilen belleğin bölümleri arasında kullanılmayan bellek bloklarının bölümlerini bıraktığında gerçekleşir. Örneğin, sürekli bir satırda birkaç bellek bloğu tahsis edilmişse ancak satırdaki orta bloklardan biri serbest bırakılmışsa (belki de bu bellek bloğunu kullanan işlem çalışmayı durdurduğu için), serbest blok parçalanır. Bu bloğa uyan bir belleğe ihtiyaç duyulursa, blok daha sonra ayırıcı tarafından kullanılmaya devam eder, ancak blok artık daha büyük bellek ihtiyaçları için kullanılamaz. Daha büyük görevler için kullanılabilir olması için toplam belleğin bitişik olması gerektiğinden, sistem için kullanılabilir toplam boş bellekle bir araya getirilemez. Bu şekilde, boş belleğin tüm bölümleri, genellikle önemli kullanım için çok küçük olan bütünden izole edilebilir ve bu da, zaman içinde önemli görevler için kullanılabilir bellek eksikliğine yol açabilecek genel bir boş bellek azalmasına neden olur.
Parçalanma, Sistemler İçin Büyük Sorunlar Anlamına Gelebilir
Parçalanma bir sorun haline gelebilir, çünkü zamanla birikerek küçük ve işe yaramaz bellek blokları oluşturur ve bilgisayarın kullanılabilir boş belleği miktarını sınırlar. Parçalanma ilerledikçe, sistem performansının kısa vadede yavaşlamasına ve durgunlaşmasına neden olabilir; uzun vadede parçalanma, bir bilgisayarın veya sunucunun ömrünü ortalama yüzde 30 kısaltabilir. İki tür parçalanmadan dahili, hariciden daha öngörülebilir çünkü boşa harcanan alan miktarı, bir sabit olan bellek ayırıcının parametreleri (tahsis edilen blokların ne kadar büyük olması gerektiği) tarafından belirlenir. Ek olarak, yavaş yavaş birikebilse de, dahili parçalanma nedeniyle kaybedilen toplam bellek miktarı genellikle harici parçalanma nedeniyle kaybedilenden daha azdır. Öte yandan, harici parçalanmayı tahmin etmek daha zordur, çünkü çoğu durumda sistemde birkaç işlem düzenli olarak başlar ve durur ve değişen süreler için kullanılan bellek blokları doldurulduklarından farklı bir sırayla serbest bırakılır, kullanılabilir bellekte boşluklar bırakarak.
Gelişmiş Performans için Parçalanmayla Mücadele
Konu RAM'i optimize etmeye geldiğinde, tek yararlı çözüm, uzun süre çalışan programların kullandığı belleğin çoğunu temizleyen ve bilgisayara bellek ayırmak için yeni bir başlangıç sağlayan sistemi yeniden başlatmaktır. Modern bilgisayarlardaki sanal bellek yöneticisi, RAM kullanımını sürekli olarak optimize etmeye çalıştığından, RAM'i birleştirdiğini iddia eden araçlar yanıltıcıdır. Ancak sabit sürücünüz için sistem performansını en üst düzeye çıkarmak için bazı birleştirme işlemleri gerekebilir. Windows Vista veya sonraki sürümleri çalıştırırsanız, sistem sizin için sabit disk alanınızı düzenli aralıklarla otomatik olarak birleştirir. Daha yavaş sistem performansı fark ederseniz ve birleştiriciyi kendiniz çalıştırmak istiyorsanız, "Başlat" ve ardından "Tüm Programlar | Donatılar | Sistem Araçları | Disk Birleştiricisi"ni tıklayarak işlemi manuel olarak başlatabilirsiniz. Son olarak, "Şimdi Birleştir" i tıklayın. İşlem, sabit diskinizin ne kadar parçalanmış olduğuna bağlı olarak dakikalardan saatlere kadar sürebilir, ancak iyi haber şu ki, Disk Birleştiricisi çalışırken bilgisayarınızı kullanabilirsiniz.
Parçalanma sorunu tüm işletim sistemlerine eşit olarak uygulanmaz. Mac OS X, dosyalar yazıldığında disk alanını otomatik olarak optimize ettiğinden, Mac bilgisayarlar için birleştirme gerekli değildir. Linux makineleri ayrıca düzenli birleştirme gerektirmez, çünkü bellekleri bitişik bir format yerine dağınık bir formatta atarlar ve dosyalara genişlemek için yer verirler. Sistem performansında bir düşüş gören Linux kullanıcıları, sabit disklerinin boyutunu artırmayı düşünmelidir. Son olarak, bir katı hal depolama sürücüsünü (USB sürücü gibi) asla birleştirmemelisiniz, çünkü birleştirme aslında katı hal sürücülerinin kullanılabilir ömrünü kısaltabilir.
