Wi-Fi bağlantıları aynı görünüyor, ancak birçok çeşidi var. Her Wi-Fi ağı, Elektrik ve Elektronik Mühendisleri Enstitüsü tarafından ortaya konan bir dizi standarttan biri üzerine kuruludur. IEEE, bu standartları 802.11 bölümü altında sınıflandırır, bu nedenle her standart, o belirli standardı tanımlayan bir veya daha fazla harfin ardından bu sayıyı içerir. Wi-Fi standartları 802.11a ile başladı ve en son standart 802.11ac olarak tanımlandı.
Eski Standartlar
İlk Wi-Fi standardı 802.11a idi. Bu standart, 54 Mbps'ye kadar veri hızları elde etmek için 5 GHz lisanssız spektrumu kullanır. Bu standart, daha modern standartlar kadar hızlı olmasına rağmen, zayıf menzilden muzdaripti. Yakından takip eden IEEE 802.11b oldu. Bu standart, 2,4 GHz kablosuz spektrum kullanarak daha fazla menzil ve kararlılık sağladı, ancak teorik olarak 11 Mbps'lik küçük bir maksimum aktarım hızına sahipti.
802.11g
“g” standardı, yaygın olarak benimsenen ilk kablosuz standartlardan birini temsil eder. 2,4 GHz spektrumunu kullanan 802.11g, 802.11a'nın maksimum 54 Mbps hızına ulaşırken 802.11b aralığına ulaşır. Bonus olarak, 802.11b cihazları, uyumluluk modunda çalışan bir 802.11g erişim noktasına bağlanabilir. Ancak uyumluluk modu, 802.11g cihazlarını daha düşük bir maksimum hızda çalışmaya zorlar.
802.11n
N standardının çalkantılı bir geçmişi vardı. 802.11g'den sonra kablosuzun popülaritesinin artmasıyla birlikte, satıcılar kablosuzu kablolu bağlantılar kadar hızlı, 100 Mbps'nin üzerinde yapacak bir standardı zorlamaya hevesliydi. Bu nedenle, IEEE standartları onaylamayı geciktirirken bile, çok sayıda şirket, popüler olarak "Taslak N" olarak bilinen 802.11n standartlarını "taslak" olarak uygulamaya başladı. Bu taslak standartlar aynı teknolojileri kullandı ancak maksimum hız ve uyumluluk sorunlarından muzdaripti. Onaylandıktan sonra 802.11n, hem 5 GHz hem de 2,4 GHz spektrumunda çalışan ve standart maksimum 144 Mbps hıza ulaşan bir Wi-Fi türü sundu. Erişim noktası ve adaptör Çoklu Giriş, Çoklu Çıkış teknolojisini kullandığında maksimum hız artar. MIMO, teorik maksimumu yaklaşık 450 Mbps'ye çıkararak aynı anda üç ayrı frekansı kullanmayı mümkün kılar. Bu standart, "g", "b" ve "a" standartlarıyla geriye dönük olarak uyumludur, yani bu tür tüm aygıtlar bir 802.11n yönlendiriciye bağlanabilir.
802.11ac
802.11n'nin kablosuz üzerinden kablolu ağ hızları sunmaya başlamasıyla birlikte, gigabit Ethernet kablolu norm haline geldi. Sonuç olarak, IEEE kablosuz üzerinden gigabit hızları sunacak bir standart geliştirmek için işe geri döndü. 2014'ün başlarında resmi olarak yayımlanacak olan üreticiler, daha 2013'te 802.11ac erişim noktalarını piyasaya sürmeye başladılar. Yeni standart, 1,3 Gbps'ye kadar yüksek hızlara ulaşmak için MIMO teknolojisiyle 5 GHz spektrumunu kullanıyor. 802.11n ile geriye dönük uyumluluğu korumak için tüm 802.11ac erişim noktalarının 2,4 GHz anten içermesi gerekir.
